R.I.P…

Son 10 yılımda her anımı paylaştığım Macar artık yok. 1 Temmuz 2011 Cuma günü kaybettiğim bebeğim için evde hala kapıları kapatmaya, su içerken eskiden su kabının olduğu yeri kontrol etmeye, film izlerken yanımda uyuduğu koltuk koluna göz gezdirmeye devam ediyorum. O günden beri içimde daha önce hiç hissetmediğim bir boşluk duygusu var. Bebekliğinden beri biraz ben ona, biraz o bana baktı. Evde her yalnız olduğumda dibimden ayrılmayarak aslında yalnız olmadığımı bana hatırlattı.

Gitmeden önce son enerjisini benimle vedalaşmak için harcadı ve kucağımda derin bir uykuya daldı. Huzurluydu…

Macar sen benim hep küçük oğlum olarak kalacaksın…


Yayımlandı

kategorisi

yazarı:

Etiketler:

Yorumlar

Bir yanıt yazın

E-posta adresiniz yayınlanmayacak. Gerekli alanlar * ile işaretlenmişlerdir